Just like a waving flag

Hallootjes,

Ik heb een tijdje niets op mijn blog geplaatst, omdat ik het 'druk' had...
Niet echt dus, maar ik had niets om over te schrijven. Hihi. Ik ben vandaag voor het eerst sinds mijn vakantie begon weer naar school geweest. In Groningen. Bussen dus. Ik had met een vriendin afgesproken dat we op het station op elkaar zouden wachten. We wisten nog niet wie er eerder was dus was ik een beetje onzeker. Ik was er dus veel eerder, en ik wist niet wanneer zij zou komen. Omdat het erg lang duurde ging ik maar vast naar school. Maar goed ook, kwam ik in de klas achter. Toen we al met de les waren begonnen werd er op de deur geklopt en kwam ze binnen. Ze had haar bus gemist.

Na anderhalf uur flink gelachen te hebben, was het klaar. Eigenlijk was het geen les. Het was meer een paar spullen in ontvangst nemen en luisteren naar wat de mentor te vertellen had.

Ik heb morgen mijn eerste les dus waarschijnlijk morgenavond weer een stukje.

Fijne avond!

Janke

P.S. plaatje komt later

Even iets tussendoor...

Dit is een verhaaltje over een week geleden (ongeveer)

Tja... waar zal ik beginnen... De volgende vrijdag de dertiende blijf ik in een klein, donker hoekje van mijn kamer zitten, ik bedoel: Ik heb een bureaustoel gemold en bijna een snoer, ik heb twee vriendinnen gedwongen in het water te springen, (ik mocht niet, ze staan nu vast te douchen) ik heb een discussie met één van de twee gehad over of het steigertje naar afwasmiddel, of naar tuincentrum rook, ik heb én een mobiel, én een camera gemold, en bijna zo'n sleutelhangeraapje... die doet het nog... Schijt aan multivitamine!!! Het zou verboden moeten worden!!! Vooral in combinatie met nike-tasjes waar spullen inzitten!!! O, ja, ik heb ook een nike-tasje nat gemaakt... 

 

Oftewel, er zaten een paar flesjes multivitamine in het tasje en mijn mobiel en een fotocamera van een vriendin. Toen ik het tasje weer in wilde pakken (we hadden op een naar tuincentrum ruikend steigertje gezeten) had ik de dop van het flesje niet goed dichtgedraaid en dus: bye bye mobiel en bye bye fotocamera..

Ik geloof niet in vrijdag de dertiende, waarschijnlijk was het gewoon toeval... MAAR: als je ooit met mij gaat joggen of wandelen of fietsen of weet ik het, neem dan geen multivitamine mee!

Fijne dag!

Janke

Ik weer...

Ik had mezelf zo voorgenomen elke dag één keer te posten, aangezien mijn blog anders te vol wordt van alle tekstjes die ik schrijf. Daar komt dus niets van in, telkens als ik iets meegemaakt heb of ik heb inspiratie, dan wil ik meteen achter het toetsenbord schieten. Ik heb mezelf vandaag aardig ingehouden vind ik zelf, ook al had ik iets anders te doen, broek schuren! Ja, ik heb nu ook gaten in mijn broek, en hoewel het nog niet af is, ben ik er best trots op, dit is het begin van mijn plannetje (muhahaha) elke oude broek oppimpen en opnieuw gaan dragen, dat is heel wat goedkoper als steeds een nieuwe kopen.

En ondanks mijn voornemen zit ik hier toch weer te typen, ik ben echt computer-verslaafd! Eigenlijk zou ik nu mijn boeken moeten kaften... Ik dacht er makkelijk af te komen door rekbare kaften te kopen, mensen, één tip: koop ze niet! Tenzij je boeken hebt ter grootte van de kinderbijbel die ik als afscheidscadeau van de meesters en juffen heb gekregen. Als mijn boeken waren te groot en ik ga die kaften dus op de één of andere markt te verkopen. Ik hoop dus ook niet dat heel Nederland dit bericht straks leest, dan kan ik mijn kaften niet meer kwijtraken. Ja, de prullenbak is altijd wel een oplossing, maar dat is pure geldverspilling, als ik op de markt de kaften net iets goedkoper maak, krijg ik tenminste nog een deel van het geld terug. Maar goed, waar ik het dus over had, we hebben zonet nog even snel gewoon kaftpapier opgehaald en mijn moeder is nu bezig met mijn gekaft, ik denk dat zodra dit bericht gepost is, ik ook maar eens moet beginnen. Echt heel veel zin heb ik daar niet in, dus eigenlijk heb ik de neiging om dit bericht nog erg lang te maken, maar dat is niet heel aardig van me. Oftewel: Dit is één van de laatste zinnetjes van het bericht!

Slaap lekker!

Janke

Wakker worden...

Onze lieve katertjes in rust...

Vanmorgen word ik rustig wakker van het gekwetter van de vogeltjes en als ik op mijn wekker kijk zie ik dat het al weer tien uur is. Heerlijk, uitslapen...

Allesbehalve! Ja, het uitslapen is heer-lijk, maar dan moet dat wel kunnen, dan moet je niet om acht uur 's ochtends gewekt worden door een iets té luidruchtige man die je huis onder komt kladden. Voordat je kunt eten krijg je de vraag om je ramen open te zetten zodat de professionele kladderaars hun werk kunnen doen en de kozijnen weer wit kunnen schilderen. Niet zoveel werk denk je nu vast, dat is op zich ook niet zo moeilijk, maar wel in mijn geval, ik heb mijn hele kozijnen en vensterbanken volstaan met prulletjes en spulletjes die er allemaal af gezet moeten worden. En dat is wél veel werk. Als dat klaar is en je hebt zin om jezelf op een bak kwark met muesli te trakteren kom je er achter dat de kwark natuurlijk op is en omdat je altijd kwark eet, heb je ook geen yoghurt in huis. Melk met muesli vind je niet lekker dus smeer je jezelf gewoon maar een droog broodje pindakaas. Denk je rustig je broodje op te kunnen eten terwijl je even je mail checkt, ook daar komt niets van in! Met twee hele lieve katers in huis waarvan één een echte schooier is moet je je bordje met brood heel hoog houden wil je alles voor jezelf houden.

En als je dan toch nog je broodje en je glas water op hebt gekregen zit je hier te typen. Je leest je berichtje even na en je komt erachter dat je je hele ochtend erger beschreven hebt dan hoe het eigenlijk was, maar goed, ik laat het wel staan, anders is dit tekstje wat ik nu aan het typen ben ook overbodig. En je moet toch iets te doen hebben? Wat is er dan leuker als een verhaaltje over hoe erg je ochtend wel niet was typen voor op je blog?

Veel plezier de rest van de dag!

Janke

Een gedichtje

Samen...

Zij waren altijd samen

Zij hoorden bij elkaar

Zij waren de beste vriendinnen

Die ik ooit had gezien

Zij waren niet te breken

Dacht ik

Zes jaar samen

Allemaal weg

Zes jaar samen

Nu drie jaar verbroken

Zij waren altijd samen

Zij hoorden bij elkaar

Zij waren de beste vriendinnen

Die ik ooit had gezien

Zij waren niet te breken

Dacht ik

Zij ging haar eigen weg

Zij ging weg

Zij ging haar eigen weg

Naar iemand anders

Zij waren altijd samen

Zij hoorden bij elkaar

Zij waren de beste vriendinnen

Die ik ooit had gezien

Zij waren niet te breken

Dacht ik

Zij was gebroken

Gebroken Forever

Zij was gebroken

En verloor haar plezier

Zij waren altijd samen

Zij hoorden bij elkaar

Zij waren de beste vriendinnen

Die ik ooit had gezien

Zij waren niet te breken

Dacht ik

Het is nooit meer goedgekomen

Mijn droom is nooit uitgekomen

Het is nooit meer goedgekomen

Al blijf ik altijd hopen

Mijn eerste blog

Ik maak een blog omdat ik hou van schrijven, ik kan het niet goed, maar ik denk altijd: Hoe vaker je het doet, hoe beter je wordt. Ik krijg altijd veel ideeën voor verhalen en gedichten. Misschien dat ik de verhalen en gedichten met de leukste reacties op mijn hyves zet.